Historia kształcenia specjalnego 380-RS5-1ICM
Profil: ogólnoakademicki
Forma: studia magisterskie stacjonarne
Rodzaj przedmiotu: obowiązkowy
Rok studiów/semestr: I rok/sem I
Liczba godzin: 10 godz. wykładów i 10 godz. ćwiczeń
Metody dydaktyczne: wykład, dyskusja, pogadanka, praca z tekstem, pokaz
Punkty ECTS: 2
Bilans nakładu pracy studenta:
Udział w wykładach: 10 g.
Udział w ćwiczeniach: 10 g.
Przygotowanie się do zajęć ćwiczeniowych: 10 g.
Konsultacje: 2 g.
Przygotowanie się do zaliczenia ćwiczeń (kolokwium pisemnego): 10 g.
Przygotowanie się do zaliczenie wykładów: 10 g.
Suma 52 g.
Wskaźniki ilościowe:
Nakład pracy studenta związany z zajęciami:
- wymagającymi bezpośredniego udziału nauczyciela: 32 g. - 1 ECTS
- o charakterze praktycznym: 20g. - 1 ECTS
W cyklu 2022:
W ramach przedmiotu zostanie omówiony rozwój poszczególnych działów pedagogiki specjalnej, w tym surdopedagogiki, oligofrenopedagogiki, tyflopedagogiki, pedagogiki rehabilitacyjnej. Kształtowania pedagogiki specjalnej jako subdyscypliny nauk pedagogicznych. Rola i funkcja poszczególnych systemów z opieki specjalnej, instytucjonalizowane formy oświatowej aktywności, nowe kierunki rozwoju pedagogiki specjalnej w XX wieku. Zmiana w podejściu do niepełnosprawności w kontekście społecznych zmian społecznych, kulturowych i gospodarczych danej epoki historycznej. Nabycie świadomości kulturotwórczej roli tradycji wychowawczej stanowiącej dla przyszłego pedagoga źródło inspiracji zawodowej oraz refleksji nad współczesną teorią i praktyką pedagogiczną. Zwrócenie uwagi na kwestie związane z projektowaniem uniwersalnym w edukacji w kontekście historycznym. |
W cyklu 2023:
W ramach przedmiotu zostanie omówiony rozwój poszczególnych działów pedagogiki specjalnej, w tym surdopedagogiki, oligofrenopedagogiki, tyflopedagogiki, pedagogiki rehabilitacyjnej. Kształtowania pedagogiki specjalnej jako subdyscypliny nauk pedagogicznych. Rola i funkcja poszczególnych systemów z opieki specjalnej, instytucjonalizowane formy oświatowej aktywności, nowe kierunki rozwoju pedagogiki specjalnej w XX wieku. Zmiana w podejściu do niepełnosprawności w kontekście społecznych zmian społecznych, kulturowych i gospodarczych danej epoki historycznej. Nabycie świadomości kulturotwórczej roli tradycji wychowawczej stanowiącej dla przyszłego pedagoga źródło inspiracji zawodowej oraz refleksji nad współczesną teorią i praktyką pedagogiczną. Zwrócenie uwagi na kwestie związane z projektowaniem uniwersalnym w edukacji w kontekście historycznym. |
W cyklu 2024:
W ramach przedmiotu zostanie omówiony rozwój poszczególnych działów pedagogiki specjalnej, w tym surdopedagogiki, oligofrenopedagogiki, tyflopedagogiki, pedagogiki rehabilitacyjnej. Kształtowania pedagogiki specjalnej jako subdyscypliny nauk pedagogicznych. Rola i funkcja poszczególnych systemów z opieki specjalnej, instytucjonalizowane formy oświatowej aktywności, nowe kierunki rozwoju pedagogiki specjalnej w XX wieku. Zmiana w podejściu do niepełnosprawności w kontekście społecznych zmian społecznych, kulturowych i gospodarczych danej epoki historycznej. Nabycie świadomości kulturotwórczej roli tradycji wychowawczej stanowiącej dla przyszłego pedagoga źródło inspiracji zawodowej oraz refleksji nad współczesną teorią i praktyką pedagogiczną. Zwrócenie uwagi na kwestie związane z projektowaniem uniwersalnym w edukacji w kontekście historycznym. |
Założenia (opisowo)
Koordynatorzy przedmiotu
Rodzaj przedmiotu
Tryb prowadzenia przedmiotu
Efekty kształcenia
KA7_WG2, Zna źródła i miejsce pedagogiki specjalnej w systemie nauk oraz jej
przedmiotowe i metodologiczne powiązania z naukami humanistycznymi,
społecznymi i medycznymi.
KA7_WG8, Posiada uporządkowaną wiedzę na temat systemu kształcenia specjalnego w kontekście systemu kształcenia ogólnodostępnego
KA7_UW2, Potrafi rozpoznawać i interpretować zjawiska społeczne – ukazujące ich powiązanie z rożnymi obszarami pedagogiki specjalnej i innych nauk społecznych oraz humanistycznych i medycznych
KA7_KK2, Docenia tradycję i dorobek badań w zakresie pedagogiki specjalnej oraz rozumie potrzebę ich kontynuacji i poszerzania o nowe obszary i procedury badawcze
Kryteria oceniania
Ocena zależy od zaangażowania do pracy w zależności od ustalonych potrzeb i możliwości poznawczych studenta zgodnie z zasadami projektowania uniwersalnego w edukacji. Zaliczenie odbywa się na podstawie:
- zaliczenie końcowe wykładów na ocenę (forma pisemna)
- zaliczenie końcowe ćwiczeń na ocenę (forma pisemna)
- obecności na wykładach i ćwiczeniach (dopuszczalna jest jedna nieobecność na wykładach i jedna na ćwiczeniach)
-51% punktów uzyskanych przez studenta jest niezbędne do uzyskania oceny pozytywnej
- 50% nieobecności nieusprawiedliwionych podczas wykładów i ćwiczeń kwalifikuje do niezaliczenia przedmiotu
Literatura
Literatura podstawowa:
1. Balcerek M., Dzieje opieki nad dzieckiem w Polsce ze szczególnym uwzględnieniem rozwoju kształcenia upośledzonych umysłowo, Wyd. WSPS, Warszawa 1977.
2. Dycht M., Rozwój polskiej pedagogiki specjalnej, Wyd. UKSW, Warszawa 2006.
3. Kalinowski M., Pełka J., Zarys dziejów resocjalizacji nieletnich, Wyd. APS, Warszawa 2003.
4.Nurowski E., Surdopedagogika polska, PWN, Warszawa 1983.
5. Sękowska Z., Wprowadzenie do pedagogiki specjalnej, Wyd. WSPS, Warszawa 1998.
6. Mauersberg S. (red.), Dzieje szkolnictwa i pedagogiki specjalnej, PWN, Warszawa 1990.
7. Kulbaka J., Niepełnosprawni Z dziejów kształcenia specjalnego, Wyd. APS, Warszawa 2012.
8. Hryniewicka A., Szkolnictwo wyższe w latach II wojny światowej ze szczególnym uwzględnieniem sytuacji Państwowego Instytutu Pedagogiki Specjalnej w Warszawie i jego pracowników w: ,,Człowiek - Niepełnosprawność - Społeczeństwo" 2015, nr 3, s. 33-51
9. Garbat M., Historia niepełnosprawności Geneza i rozwój rehabilitacji, pomocy technicznych oraz wsparcia dla osób z niepełnosprawnościami, Novae Res, Gdynia 2015.
Literatura uzupełniająca:
1. Pańczyk J. (red.), Pedagogika specjalna lat dwutysięcznych, Dajas, Łódź 2000.
2. Głodkowska J., Rozwój pedagogiki specjalnej, Wyd. APS, Warszawa 2002.
3. Dykcik W. (red.), Pedagogika specjalna, Wyd. UAM, Poznań 1997.
4. Błeszyński J., Baczała D., Binnebesel J.(red.), Historyczne dyskursy nad pedagogiką specjalną w ujęciu pedagogicznym, Wydawnictwo Wyższej Szkoły Edukacji Zdrowotnej w Łodzi, Łódź 2008.
5. Krause A., Współczesne paradygmaty pedagogiki specjalnej, Impuls, Kraków 2011.
6. Chrzanowska I., Pedagogika specjalna: od tradycji do współczesności, Impuls, Kraków 2018.
7. Domagała-Zysk E., Model projektowania uniwersalnego w akademickiej edukacji inkluzyjnej. Strategie i rekomendacje, w: Oblicza życia. Księga jubileuszowa Profesor Doroty Kornas- Bieli, Lublin 2021, s. 858-870.
W cyklu 2022:
Literatura podstawowa: |
W cyklu 2023:
Literatura podstawowa: |
W cyklu 2024:
Literatura podstawowa: |
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: