Pedagogika specjalna 380-RS5-1PSL

KA7_WG2 - Zna najważniejsze klasyczne i współczesne kierunki zmian w podejściu do niepełnosprawności, osób z niepełnosprawnością , ich edukacji, rehabilitacji, terapii i funkcjonowania w przestrzeni społecznej
KA7_WG3 - Zna źródła i miejsce pedagogiki specjalnej w systemie nauk oraz jej przedmiotowe i metodologiczne powiązania z dziedzinami nauk społecznych, humanistycznych oraz medycznych i nauk o zdrowiu
KA7_WG4 - Posiada uporządkowaną wiedzę w zakresie subdyscyplin pedagogiki specjalnej, obejmującą ich teorię i praktykę;
KA7_UW1 - Potrafi wykorzystywać wiedzę z pedagogiki specjalnej oraz pozyskiwać dane do analizowania problemów z zakresu edukacji, rehabilitacji, terapii, funkcjonowania społecznego osób z niepełnosprawnością
KA7_KO1 – Jest wolny od uprzedzeń i stereotypów społecznych dotyczących postrzegania i rozumienia osób z niepełnosprawnością, ma przekonanie o potrzebie włączania się w działania na rzecz ich autonomii i normalizacji warunków życia z zastosowaniem zasad projektowania uniwersalnego

Metody dydaktyczne - zgodnie z zasadami projektowania uniwersalnego - dostosowane do różnych stylów uczenia się i zaangażowania studentów: metody asymilacji wiedzy (wykład wspomagany środkami wizualnymi, prezentacja multimedialna dostosowana do potrzeb studentów z niepełnosprawnością sensoryczną), metody poszukujące (dyskusja, giełda pomysłów), metoda ćwiczeniowa
Forma zaliczenia przedmiotu: egzamin - możliwość uzgodnienia z wykładowcą formy egzaminu
Warunkiem przystąpienia do egzaminu jest uzyskanie zaliczenia z ćwiczeń

Literatura podstawowa:
• Chrzanowska, I. (2015). Pedagogika specjalna. Od tradycji do współczesności. Kraków: Oficyna Wydawnicza „Impuls”.
• Cohen J. United Spinal Association. Praktyczny poradnik savoir – vivre wobec osób niepełnosprawnych, tłum. Na zlecenie: Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej, Pełnomocnik Rządu ds. Osób Niepełnosprawnych, https://www.power.gov.pl/media/13600/praktyczny-poradnik-savoir-vivre-wobec-ON.pdf
• Dykcik W. (2010). Tendencje rozwoju pedagogiki specjalnej. Osiągnięcia naukowe i praktyka, Poznań: Wydawnictwo Naukowe PTP.
• Głodkowska J., Sipowicz K., Patejuk-Mazurek I. (red.) (2018), Tradycja i współczesność pedagogiki specjalnej w tworzeniu społeczeństwa dla wszystkich. Warszawa: Wydawnictwo APS.
• Głodkowska, J. (red.) (2011). Uczeń ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi w szkole ogólnodostępnej. Wybrane zagadnienia teoretyczne, diagnostyczne i metodyczne, Warszawa: Wydawnictwo APS.
• Kosakowski, Cz., Krause A., Żyta A. (red.) (2007). Osoba z niepełnosprawnością w systemie rehabilitacji, edukacji i wsparcia społecznego. Dyskursy Pedagogiki Specjalnej 6, Olsztyn: Wydawnictwo UW-M.
• Krause A. (2011), Współczesne paradygmaty pedagogiki specjalnej, Kraków: Oficyna Wydawnicza „Impuls”.
• Plichta, P., Jagoszewska, I., Gładyszewska, J., Szczupał, B., Drzazga, A., Cytowska, B. (2018). Specjalne potrzeby edukacyjne uczniów z niepełnosprawnościami. Charakterystyka, specyfika i wsparcie. Kraków: Oficyna Wydawnicza "Impuls" Kraków.
• Podgórska-Jachnik, D. (2014). Praca socjalna z osobami z niepełnosprawnością i ich rodzinami. Warszawa: Centrum Rozwoju Zasobów Ludzkich.
• Podgórska-Jachnik, D. (2016). Studia nad niepełnosprawnością (Disability Studies) i ruch włączający w społeczeństwie jako konteksty edukacji włączającej. Problemy Edukacji, Rehabilitacji i Socjalizacji Osób Niepełnosprawnych, 22/1, s. 15-33.
• Tomasz Knopik T., Papuda-Dolińska B., Wiejak K., Krasowicz-Kupis G. (2021). Projektowanie uniwersalne jako perspektywa metodyczna edukacji włączającej. Niepełnosprawność. Dyskursy pedagogiki specjalnej, 42, s. 53-69.
• Universal design. Clarification of the concept/ Projektowanie uniwersalne. Objaśnienie koncepcji. Thematic report / Raport tematyczny. Edited by Norwegian Ministry of the Environment. (2007) polska wersja: Biuro Pełnomocnika Rządu ds. Osób Niepełnosprawnych, Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej.

Literatura uzupełniająca:
• Barens, C., Mercer, G. (2008). Niepełnosprawność. tłum. P. Morawski, Warszawa: Wydawnictwo Sic! .
• Brzezińska, I. A., Kaczan R., Smoczyńska K. (red.) (2010). Diagnoza potrzeb i modele pomocy dla osób z ograniczeniami sprawności. Warszawa: Scholar.
• Krause A. Teoretyczne i empiryczne problemy pedagogiki specjalnej. Zarys obszarów badawczych. Niepełnosprawność. Półrocznik naukowy. Teoretyczne i metodologiczne konteksty pedagogiki specjalnej. Gdańsk 2009, 1, s. 9-24.
• Obuchowska, I. (red.) (1995). Dziecko niepełnosprawne w rodzinie, Warszawa: WSiP.
• Otapowicz, D., Sakowicz-Boboryko, A., Bilewicz, M., Wyrzykowska-Koda, D. (2016). Autonomia osób z niepełnosprawnością. Białystok: Trans Humana.
• Sowa, J., Wojciechowski, F. (2001). Proces rehabilitacji w kontekście edukacyjnym. Rzeszów: Wydawnictwo Oświatowe FOSZE.
• Więckowski R. (red.). Przewodnik po dostępności. Fundacja Kultury bez Barier. https://kulturabezbarier.org/wp-content/uploads/2019/12/Otwarci-dla-wszystkich-publikacja-www.pdf

Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb:

• Strona przedmiotu 380-RS5-1PSL w USOSweb