Semiotyka kultury 430-KS1-1SEK
Student w trakcie konwersatorium poznaje i stosuje w praktyce pojęciowe instrumentarium do interpretowania zjawisk i dzieł kultur,
- symboliczne i znaczeniowe treści tego, co składa się na uniwersum kultury.
Założenia (opisowo)
Koordynatorzy przedmiotu
Rodzaj przedmiotu
Tryb prowadzenia przedmiotu
Ogólnie: w sali | W cyklu 2022: mieszany: w sali i zdalnie |
Efekty kształcenia
krytyka kultury, Warszawa 1991.
Wiedza (student zna…)
1 . podstawowe pojęcia z zakresu logiki i semiotyki kultury
2. specyfikę i różnorodność typów refleksji semiotycznej
3. historyczne ujęcia zjawisk kulturowych w kontekście ich interpretowania
4. różnice między kulturą w sensie przedmiotowym a podmiotowym (znaczeniowym)
K_W01; K_W02; K_W09
Umiejętności (student potrafi…)
1. zastosować wiedzę teoretyczną do analizy zjawisk kulturowych, czyli definiować problemy badawcze
2. ujmować różnice między rodzajami aktywności twórczych
3.uchwytywać zasadę jedności aktywności kulturotwórczych jako zasadę duchowej ekspresji
4.odnajdować logikę kontynuacji działalności kulturotwórczej na przykładzie ilustracji historycznych i współczesnych
K_U01; K_U03; K_U06
Kompetencje społeczne i personalne (student…)
1 .akceptuje tolerancję wobec odmienności kulturowych
2. umie krytycznie oceniać inne kultury
3. potrafi uchwycić istotę zjawisk wieloczynnikowych
4. umie krytycznie ocenić siebie i innych w kontekście różnych obszarów kulturowych i w stosunku do kultury konsumpcyjnej oraz globalizacji K_K01; K_K03; K_K07;
Kryteria oceniania
zaliczenie konwersatorium:
- frekwencja, aktywny udział w zajęciach + referat + ewentualnie praca pisemna
- dozwolona jest jedna nieobecności nieusprawiedliwiona
Szanowna Studentko!/Szanowny Studencie studiowanie to przede wszystkim praca własna.
Tematy omawiane na zajęciach stanowią minimum materiału
Literatura
Harris, Roy, Racjonalność a umysł piśmienny, Warszawa 2016,
Abel, Günter, Świat jako znak i interpretacja, przeł. Wiesław Małecki, Warszawa 2014
Tatarkiewicz, Władysław, Historia filozofii, t.1
Ajdukiewicz, K. Logika pragmatyczna, Warszawa 1965.
Eco, Umberto, Pejzaż semiotyczny, przeł. A. Weinsberg, Warszawa 1972.
Eco, U., Teoria semiotyki, przeł.M. Czerwiński, Kraków 2009.
Cassirer, Ernst, Esej o człowieku, przeł. A. Staniewska, Warszawa 1971.
Cassirer, E., Logika nauk o kulturze, przeł. P. Parszutowicz, Kęty 2011.
Compagnon, Antoine, Demon teorii. Literatura a zdrowy rozsądek, przeł. T. Stróżyński, Gdańsk 2010.
Pawłowski, Kazimierz, Podstawy logiki ogólnej. Skrypt dla studentów kierunków humanistycznych, Warszawa 2016
Pawłowski, Tworzenie pojęć i definiowanie w naukach humanistycznych, Warszawa 1978.
J. Pelc, Wstęp do semiotyki, Warszawa 1984.
Literatura uzupełniająca:
Barthes, R., Imperium znaków, przeł. A. Dziadek, Warszawa 2004.
Barthes, R., Podstawy semiologii, przeł. A. Turczyn, Kraków 2009.
Baudrillard, J., Symulakry i symulacja, przeł. S. Królak, Warszawa 2005.
W. Dilthey, Budowa świata historycznego w naukach humanistycznych, przeł. E. Paczkowska-Łagowska, Gdańsk 2004.
U. Eco, Interpretacja i nadinterpretacja, przeł. T. Bieroń , Kraków 1996.
H.-G. Gadamer, Prawda i metoda: zarys hermeneutyki filozoficznej, przeł. B. Baran, Kraków 1993.
A. Grobler, Metodologia nauk, Kraków 2006. A.Kłoskowska (red.),Pojęcia i problemy wiedzy o kulturze, Wrocław 1991.
Lyotard, J.-F., Kondycja ponowoczesna, przeł. M. Kowalska, J. Migasiński, Warszawa 1997.
Ricoeur, P., Język, tekst, interpretacja, przeł. P. Graff, K. Rosner, Warszawa 1989.
Rosner, K., Hermeneutyka jako krytyka kultury, Warszawa 1991.
W cyklu 2022:
Harris, Roy, Racjonalność a umysł piśmienny, Warszawa 2016, |
Uwagi
W cyklu 2022:
Tryb prowadzenia zajęć jest uzależniony od rozwoju sytuacji epidemiologicznej w kraju. |
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: