Telewizja w kulturze 430-KS1-2TWK
Profil: ogólnoakademicki
Forma studiów: stacjonarne
Rodzaj przedmiotu: obowiązkowy - M- 8a przedmioty specjalizacyjne - media i komunikowanie
Dziedzina nauk humanistycznych; dyscyplina - nauki o kulturze i religii
2 rok studiów pierwszego stopnia/ semestr 3
Wymagania wstępne: przydatna jest wiedza zdobyta w trakcie przedmiotu antropologiczne podstawy kulturoznawstwa.
15 godzin wykładu + 15 godzin ćwiczeń
Metody dydaktyczne: wykłady uzupełnione prezentacjami multimedialnymi, wykłady z elementami dyskusji, ćwiczenia z elementami prezentacji multimedialnych, dyskusje nad przeczytanymi lekturami, ćwiczenia warsztatowe z kamerą, konsultacje.
Formy zaliczenia przedmiotu: egzamin pisemny - pytania otwarte.
4 punkty ECTS
Bilans nakładu pracy studenta:
Udział w wykładach – 7 x 2h + 1 h = 15 h
Udział w ćwiczeniach – 7 x 2 h + 1 h = 15 h
Przygotowanie do ćwiczeń – 7 x 4 h = 28 h
Udział w konsultacjach związanych z zajęciami – 15 x 1 h = 15 h
Przygotowanie do egzaminu i obecność na nim – 30 h + 2 h = 32 h
Razem: 105 h
Odpowiada 4 pkt ECTS
Nakład pracy studenta związany z zajęciami wymagającymi bezpośredniego udziału nauczyciela: 15 + 15 + 15 + 2 = 47 h = 1,8 ECTS
o charakterze praktycznym: 28 + 30 = 58 h = 2,2 ECTS
Założenia (opisowo)
Koordynatorzy przedmiotu
Rodzaj przedmiotu
Tryb prowadzenia przedmiotu
Efekty kształcenia
Wiedza
W wyniku przeprowadzonych zajęć absolwent zna i rozumie:
1. główne kierunki w obrębie nauk o kulturze i religii: 5. nauki o komunikacji społecznej i mediach
KA6_WG4
2. zasady działania instytucji kultury oraz orientuje się
we współczesnym życiu kulturalnym
KA6_WK5
Umiejętności
W wyniku przeprowadzonych zajęć absolwent potrafi:
1.rozpoznać różne wytwory kultury oraz przeprowadzić ich krytyczną analizę i interpretację z zastosowaniem wybranych metod w celu określenia ich znaczeń i ich oddziaływania społecznego i miejsca w procesach kulturowych
KA6_UW4
2. wyszukiwać, analizować, oceniać, selekcjonować
i użytkować informacje z wykorzystaniem technologii multimedialnych
KA6_UW6
3. czytać i interpretować teksty kultury (pisane, audialne
i wizualne, multimedialne)
KA6_UU2
Kompetencje społeczne, absolwent jest gotów do:
1.krytycznego uczestniczenia w życiu kulturalnym, korzystając z jego różnych form i różnych mediów
w oparciu o znajomość aktualnych wydarzeń kulturalnych
i nowych zjawisk w sztuce
KA6_KK3
2. przestrzegania zasad etycznych związanych
z odpowiedzialnością za podejmowane działania
o charakterze tworzenia, upowszechniania
i oceny wytworów i tekstów kultury
KA6_KR3
Kryteria oceniania
Metody nauczania: wykład wzbogacony prezentacjami multimedialnymi przygotowanymi przez prowadzącą, wykład z elementami dyskusji, ćwiczenia wzbogacone prezentacjami multimedialnymi, dyskusje dotyczące przeczytanych lektur, zajęcia warsztatowe, konsultacje.
Kryteria oceniania: ocenianie ciągłe - aktywność w czasie ćwiczeń, egzamin pisemny.
Literatura
Wykaz literatury podstawowej:
- M. Briggs, Telewizja i jej odbiorcy w życiu codziennym, przeł. B. Radwan, Wyd. UJ, Kraków 2012.
- F. Casetti, R. Odin, Od paleo- do neo-telewizji. W perspektywie semiopragmatyki, (w: ) Po kinie?… Audiowizualność w epoce przekaźników elektronicznych, Kraków 1994.
- W. Godzic, Telewizja jako kultura,Rabid, Kraków 1999.
- W. Godzic, Rozumieć telewizję, Rabid, Kraków 2001.
- Godzic, Telewizja i jej gatunki po „Wielkim Bracie”, Universitas, Kraków 2004;
- A. Jaskiernia, Od telewizji masowej do Netflixa. Telewizja w Stanach Zjednoczonych w epoce cyfrowej, Oficyna Wydawnicza ASPRA-JR, Warszawa 2016.
- A. Kisielewska, Polskie tele-sagi – mitologie rodzinności, Kraków 2009.
- J. Lalewicz, Telewizja i kształt potocznego świata, (w: ) Nowe media w komunikacji społecznej w XX wieku. Antologia, red. M. Hipfinger, Oficyna Naukowa, Warszawa 2002, s. 264-273.
- D. Lemish, Dzieci i telewizja. Perspektywa globalna, przeł. A. sadza, Wyd. UJ, Kraków 2008.
- D. Morley, Przestrzenie domu. Media, mobilność, tożsamość, przeł. J. Mach, Narodowe Centrum Kultury, Warszawa 2011.
- N. Postman, Zabawić się na śmierć. Dyskurs publiczny w epoce show-businessu, przeł. L. Niedzielski, Warszawskie Wydawnictwo Literackie Muza SA, Warszawa 2002.
- Post-soap. Nowa generacja seriali telewizyjnych a polska widownia, pod red. M. Filiciaka i B. Gizy, Wyd. Naukowe Scholar, Warszawa 2011.
- G. Sartori, Homo videns. Teelwizja i postmyślenie,przeł. J. Uszyński, Wydawnictwa UW, Warszawa 2007.
- 30 najważniejszych programów tv w Polsce, pod red. W. Godzica, Wyd. Trio, Warszawa 2005.
- Teledyskursy. telewizja w badaniach współczesnych, pod red. R. C. Allena, przeł. E. Stawowczyk, Wyd. Szumacher, Kielce1998.
- Zmierzch telewizji. Przemiany medium. Antologia, pod red. M. Filiciaka, G. Ptaszka, Wyd. Naukowe Scholar, Warszawa 2011.
Wykaz literatury uzupełniającej:
- K. Arcimowicz, Teledyskursy o płci i rodzinie w polskich telesagach, Wyd. Akademickie Żak, Warszawa 2013.
- K. Banaszkiewicz, Nikt nie rodzi się telewidzem. Człowiek, kultura, audiowizualność, Nomos, Kraków 2000.
- P. Bourdieu, O telewizji. Panowanie dziennikarstwa, przeł. K. Sztandar-Sztanderska, A. Ziółkowska, Wyd. Naukowe PWN, Warszawa 2012.
- John Fiske, Television Culture, Routledge, London – New York 1989.
- David Gauntlett i Annette Hill, TV Living. Television, Culture and Everyday Life, Routledge, London and New York 1999.
- Graeme Burton, Media and Society. Critical Perspectives, McGraw Hill Education, Berkshire 2004.
- W. Godzic, Oglądanie i inne przyjemności kultury popularnej, Kraków 1996.
- Mateusz Halawa, Życie codzienne z telewizorem. Z badań terenowych, Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne, Warszawa 2006 (Rozdz. 4. Co widzowie robią z telewizją).
- Henry Jenkins, Kultura konwergencji. Zderzenie starych i nowych mediów, Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne, Warszawa 2007 (Rozdz. Adoracja przy ołtarzu konwergencji; Zakończenie).
- J. Kończak, Od Tele-echa do Polskiego Zoo. Ewolucja programu TVP, Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne, Warszawa 2008.
- Paweł Nowicki, Co to jest telenowela, Biblioteka Laboratorium Reportażu, Warszawa 2006.
- Pejzaże audiowizualne: telewizja, wideo, komputer, wybór, wstęp i opracowanie Andrzej Gwóźdź, Universitas, Kraków 1997.
- K. Pokorna-Ignatowicz, Telewizja w systemie politycznym i medialnym PRL. Między polityką a widzem, Wyd. UJ, Kraków 2003.
- G. Ptaszek, Talk show. Szczerość na ekranie?, Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne, Warszawa 2007.
- M. Zdrodowska, Telewizja na pograniczach, Wyd. UJ, Kraków2013.
W cyklu 2022:
Wykaz literatury znajdzie się w części sylabusa dotyczącej wykładów i ćwiczeń. |
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: