Seminarium doktoranckie 260-SDJ3-3SEM2

W zakresie wiedzy doktorant ma:

szczegółową wiedzę na temat zaawansowanych metod analizy, interpretacji i wartościowania różnych rodzajów tekstów i innych wytworów kultury, określającą stan współczesnej metodologii badań językoznawczych (SD_WG04)

W zakresie umiejętności doktorant potrafi:

definiować cel i przedmiot badań językoznawczych, formułować odpowiadającą ich specyfice hipotezę (SD_UW02)

w miarę potrzeb modyfikować metody, techniki o narzędzia badawcze, twórczo je stosować, wnioskując na podstawie wyników własnych badań, konfrontowanych z aktualnym stanem wiedzy (SD_UW03)

prezentować rezultaty swoich badań także w sposób popularyzatorski(SD_UK02)

inicjować i prowadzić debatę, merytorycznie argumentując, wykorzystując własne poglądy oraz stanowiska i opinie innych, formułując wnioski i dokonując spójnych podsumowań (SD_UK03)

samodzielnie planować proces samokształcenia i działać na rzecz własnego rozwoju (SD_UU01)

wykorzystując posiadaną wiedzę, inspirować i organizować rozwój innych osób

(SD_UU02)

planować zajęcia lub grupy zajęć i realizować je z wykorzystaniem nowoczesnych metod i narzędzi

(SD_UU03)

W zakresie kompetencji społecznych doktorant jest gotów do:

uznawania znaczenia wiedzy w rozwiązywaniu problemów poznawczych i praktycznych

(SD_KK03)

Ocena fragmentów pracy i projektów badawczych

Bajerowa I., 1964, Kształtowanie się systemu polskiego języka literackiego w XVIII wieku, Wrocław.
 Bochnakowa A., 1991, Le Nouveau grand dictionnaire françois, latin et polonois et sa place dans le lexicographie polonaise, Kraków.
 Bochnakowa A., 1992, Nouveau grand dictionnaire françois, latin en polonois P. Daneta i F. Koli. Przyczynek do historii leksykografii polskiej, „Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Gdańskiego. Filologia Polska. Prace Językoznawcze 16”, s. 73-83.
 Ciccarini M., 2008, Uwagi porównawcze o europejskich modelach kultury w dobie późnego baroku, w: tejże, Żart, inność, zbawienie. Studia z literatury i kultury polskiej, s. 201-215, Woźniak M., tłum. Warszawa.
 Dubisz S., 2002, Język – historia – kultura (wykłady, studia, analizy), Warszawa.
 Grobelak L., 1985, La diffusion des letters franҫaises au XVIIIe siècle en Pologne à travers l’enseignement scolaire, dans: Autour du XVIIIe siècle en France et en Pologne. Choix d’articles, p. 17-38, Varsovie.
 Hausmann F.J., 1988, Le dictionnariesbiligues (et multuligues) en Europe au XVIIIe siècle. Acquis et suggestions de recherche, dans : Travaux de Linguistique et de Philologie, XXVI, p. 11-32, Colloque international de lexicographie (1986). Actes publiés par B. von Gemmingen et M. Höfler.
 Iwanowska A., 1986, Wyrazy „żeglarskie” w dykcjonarzach Michała Abrahama Troca. Kilka uwag o kształtowaniu się polskiej leksyki morskiej XVIII w., „Zeszyty Naukowe Wydziału Humanistycznego Uniwersytetu Gdańskiego. Prace Językoznawcze”, t. 12, s. 43–86.
 Iwanowska A., 1989, Michał Abraham Troc i bracia Załuscy, „Kwartalnik Historii Nauki i Techniki”, t. 34, nr 2, s. 237–260.
 Iwanowska A., 1989, Troc czy Trotz? (Część I), „Studia z Filologii Polskiej i Słowiańskiej”, t. 25, s. 17–29.
 Iwanowska A., 1990, Troc czy Trotz? (Część II), „Studia z Filologii Polskiej i Słowiańskiej”, t. 26, s. 25–39.
 Iwanowska A., 1991, O definicjach słownikowych w „Nouveau dictionnaire francois, allemand et polonois” Michała Abrahama Troca, „Studia z Filologii Polskiej i Słowiańskiej”, t. 28, s. 5–22.
 Iwanowska A., 1991, Praca Michała Abrahama Troca nad słownictwem morskim, „Gdańskie Studia Językoznawcze”, t. 5, s. 31–58.
 Iwanowska A., 1992, „Ku ojczystemu językowi uwiedziony poszanowaniem”. Michał Abraham Troc w kulturze literackiej lat czterdziestych XVIII w., [w:] Kultura literacka połowy XVIII wieku. Studia i szkice, red. T. Kostkiewiczowa, Wiedza o Kulturze, Wrocław.
 Iwanowska A., 1993, Michał Abraham Troc w kulturze naukowej lat czterdziestych XVIII w., „Kwartalnik Historii Nauki i Techniki”, t. 38, nr 3, s. 35–60.
 Iwanowska A., 1993, Michał Abraham Troc – lektor języka polskiego w Lipsku, „Zeszyty Naukowe Wydziału Humanistycznego Uniwersytetu Gdańskiego, Prace Historycznoliterackie”, t. 16. Oświecenie. Studia i szkice, s. 73–85.
 Iwanowska A., 1994, O metodzie leksykograficznej „Nowego dykcyjonarza to jest mownika polsko-niemiecko-francuskiego” (1764) Michała Abrahama Troca, „Prace Filologiczne”, t. 39, s. 291–325.
 Iwanowska A., 1996, Znaki czasu w słowniku Michała Abrahama Troca, [w:] Między barokiem a oświeceniem: nowe spojrzenie na czasy saskie, red. K. Stasiewicz, S. Achremczyk, Ośrodek Badań Naukowych, Olsztyn, s. 271–283.
 Kuchowicz Z., 1975, Obyczaje staropolskie XVII-XVIII wieku, Łódź.
 Kuryłowicz B., 2014, Osiemnastowieczne przysłowia w Nowym dykcjonarzu M.A. Trotza z perspektywy współczesnej, „Białostockie Archiwum Językowe”, t. 14, s. 39-51.
 Kuryłowicz B., 2015, Wartości i antywartości w osiemnastowiecznych przysłowiach, Roczniki Humanistyczne” t. 63, s. 263-275.
 Kuryłowicz B., 2016, Przysłowia w Nowym dykcjonarzu Michała Abrahama Trotza, „Prace Filologiczne” 68, s. 183-194.
 Kuryłowicz B., 2017, Przysłowia jako źródło wiedzy o osiemnastowiecznej kulturze duchowej Polaków (na przykładzie Nowego dykcjonarza Michała Abrahama Troca), Poradnik Językowy, z. 5, s. 55-64.
 Kuryłowicz B., 2018, Słownik historyczny jako źródło do rekonstrukcji dawnych sposobów myślenia o świecie, w: Historia języka w XXI wieku. Stan i
perspektywy, red. M. Pastuch, M. Siuciak, Katowice, s. 277-286.
 Leszczyński Z., 1978, W sprawie datowania pożyczek leksykalnych, w: Z polskich studiów slawistycznych, seria V, Językoznawstwo, Warszawa, s. 263-269.
 Z. Leszczyński, 1986, O słownictwie polskiej wersji Daneta, „Rozprawy Komisji Językowej Łódzkiego Towarzystwa Naukowego XXXII, s. 155-161.
 Puzynina J., Obraz świata w dziele leksykograficznym M. A. Troca (1764), [w:] Studien zur polnischen Literatur-, Sprach- und Kulturgeschichte im 18. Jahrhundert: Vorträge der 3. deutsch-polnischen Polonistenkonferenz, Tübingen, April 1991, Hrsg. von Ilse Kunert, Köln–Weimar–Wien 1993, s. 71–87.
 Rybicka-Nowacka H., 1974, „Nowe Ateny” Benedykta Chmielowskiego, Warszawa.
 Siekierska K., 1992, Rzeczywistość w słownikach Knapiusza i Troca, „Prace Filologiczne”, t. 37, s. 259–268.
 Urbańczyk S., 1979, Polskie słowniki oświeceniowe, w: Prace z dziejów języka polskiego, Wrocław.
 Walczak B., Słownik wileński na tle dziejów polskiej leksykografii, Poznań 1991.
 Walczak B., Co wiemy, a czego nie wiemy o słowniku Trotza, „Sprawozdania Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk. Wydział Filologiczno-Filozoficzny” 1994, nr 107, cz. 2, s. 53–65.
 Walczak B., 1994, Nowe prace o polskich słownikach osiemnastowiecznych, [w:] Studia romanica in honorem Stanislai Gniadek, red. H. Misterski, J. Sypnicki, Poznańskie Towarzystwo Przyjaciół Nauk, Poznań, s. 45–57.

Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb:

• Strona przedmiotu 260-SDJ3-3SEM2 w USOSweb