Polska literatura współczesna 340-DS3-4PLW
1. Profil studiów:
2. Forma studiów: Stacjonarne.
3.Poziom kształceni: studia doktoranckie.
4. Rok: IV
5. Dziedzina i dyscyplina nauki: nauki humanistyczne, literaturoznawstwo.
6. Rodzaj przedmiotu: Polska literatura współczesna.
7. Wymagania wstępne: brak
8. Liczba godzin:15 h
10. Metody dydaktyczne: heureza, dyskusja.
11. Zaliczenie zajęć: ustne, ocena wystawiana jest głównie na postawie aktywności i prezentacji o tematyce uzgodnionej wcześniej z prowadzącym.
Dopuszczalne są w sumie dwie nieobecności nieusprawiedliwione.
12. Punkty ECTS: 1.
Bilans nakładu pracy studenta:
Udział w zajęciach: 15 h
Przygotowanie do zajęć: 8 h
Przygotowanie do prezentacji ustnej lub pisemnej:2 h.
Razem: 25 h
Wskaźniki ilościowe:
wymagającymi bezpośredniego udziału nauczyciela akademickiego i studentów: 15 h - 0,5 punktu ECTS; o charakterze praktycznym: 15 h - 0,5 punktu ECTS.
|
W cyklu 2022:
1. Profil studiów: 2. Forma studiów: Stacjonarne. 3.Poziom kształceni: studia doktoranckie. 4. Rok: IV 5. Dziedzina i dyscyplina nauki: nauki humanistyczne, literaturoznawstwo. 6. Rodzaj przedmiotu: Polska literatura współczesna. 7. Wymagania wstępne: brak 8. Liczba godzin:15 h 10. Metody dydaktyczne: heureza, dyskusja. 11. Zaliczenie zajęć: ustne, ocena wystawiana jest głównie na postawie aktywności i prezentacji o tematyce uzgodnionej wcześniej z prowadzącym. Dopuszczalne są w sumie dwie nieobecności nieusprawiedliwione. 12. Punkty ECTS: 1. Bilans nakładu pracy studenta: Udział w zajęciach: 15 h Przygotowanie do zajęć: 8 h Przygotowanie do prezentacji ustnej lub pisemnej:2 h. Razem: 25 h Wskaźniki ilościowe: wymagającymi bezpośredniego udziału nauczyciela akademickiego i studentów: 15 h - 0,5 punktu ECTS; o charakterze praktycznym: 15 h - 0,5 punktu ECTS. |
Rodzaj przedmiotu
Założenia (opisowo)
Koordynatorzy przedmiotu
Kryteria oceniania
Podstawą dopuszczenia do zaliczenia jest obecność studenta na zajęciach, jego aktywność w formie ustnej lub, zwłaszcza w wypadku nauczania prowadzonego w trybie zdalnym, w formie pisemnych, cząstkowych wypowiedzi, a dodatkowo ocena z prezentacji przedstawionej podczas zajęć. Przesyłanie notatek, materiałów itd. za pośrednictwem platformy eduPortal i/lub USOSmail.
Można opuścić 1 zajęcia w każdym semestrze. W przypadku większej liczby nieobecności student powinien zaliczyć je na konsultacjach lub w inny sposób, uzgodniony z prowadzącym, udokumentować znajomość problematyki zajęć i samodzielną pracę.
Literatura
Literatura przedmiotu (ogólna):
1. P. Czapliński, Nowa proza i rytuały inicjacji, w: „Kresy” 1996, nr 1.
2. P. Czapliński, Poruszona mapa: wyobraźnia geograficzno-kulturowa polskiej literatury przełomu XX i XXI wieku, Kraków 2016.
3. T. Drewnowski, Literatura polska 1944-1989 – próba scalenia: obiegi, wzorce, style, Kraków 2004.
4. R. Kapuściński, Autoportret reportera, Kraków 2003.
5. Literatura kobiet, literatura kobieca, kobiecość w literaturze, pod red. B. Witosz, Katowice 2003.
Literatura związana z analizą poszczególnych tekstów literackich:
- M. Świetlicki, Zimne kraje [wydanie dowolne]; Wiersze, Kraków 2011.
- E. Antoniak, Zapomniany depozyt. Inaczej o wierszu „Dla Jana Polkowskiego”, „Teksty Drugie” 2007, nr 3, s.185-191.
- A. Franaszek, Ujść sobie, „Tygodnik Powszechny” 2011, nr 33, s. 34-35.
- M. Szymański, Poezja z antymaterii, „Dwutygodnik” 2011 nr 58. Dostępny w Internecie: http://www.dwutygodnik.com/artykul/2275-poezja-z-antymaterii.html. [dost.: październik 2018]
- J. Bator, Piaskowa góra [2009], dowolne wydanie.
- P. Szewczyk, Miasto w prozie kobiet początku XXI wieku: „Bambino” Ingi Iwasiów i „Piaskowa Góra” Joanny Bator, „Czytanie Literatury. Łódzkie Studia Literaturoznawcze” 2015, nr 4, s. 11-27.
- D. Nowacki, „Piaskowa góra” Joanny Bator, „Gazeta Wyborcza” z 10.02.2009.
- M. Witkowski, Lubiewo, Warszawa 2005.
- D. Nowacki, „Lubiewo” Michała Witkowskiego. Niech o nas czytają, „Gazeta Wyborcza” z 3.01.2005.
- W. Marszałek, Wobec odmienności. „Lubiewo” Michała Witkowskiego, „Studia Historicolitteraria” 2009 (9), s. 231-238.
- Ł. Wróblewski, Wstręt jako legitymizowanie perwersji w „Lubiewie bez cenzury” Michała Witkowskiego, „Ruch Literackie” 2018, z. 3(348), s. 305-322.
- Eugeniusz Tkaczyszyn-Dycki (wybór wierszy).
- G. Pertek, Schizografia. Lustrzane pismo Eugeniusza Tkaczyszyna-Dyckiego, w: Poezja polska po roku 2000. Diagnozy – Problemy – Interpretacje, red. T. Dalasiński, A. Szwagrzyk, P. Tański, Toruń 2015, s. 252-265.
- J. Tabaszewska, Powtórzenia i przynależności. Poezja Eugeniusza Tkaczyszyna-Dyckiego wobec pamięci, „Teksty Drugie” 2017, nr 2, s. 399-417.
- A. Wolny-Hamkało, Tkaczyszyna-Dyckiego życie z duchami, „Gazeta Wyborcza” 1.10.2009, http://wyborcza.pl/1,75410,7096704,Tkaczyszyna_Dyckiego_zycie_z_duchami.html
- K. Dźwinel, „W sąsiednim pokoju umiera moja matka”. Fragmenty obrazu matki w wierszach Eugeniusza Tkaczyszyna-Dyckiego, w: Poezja polska po roku 2000, s. 229-242.
- P. Huelle, Castorp, Gdańsk 2004.
- D. Nowacki, Zabawa kulturalna, „Gazeta Wyborcza” 2004, nr 115, s. 12.
- D. Skórczewski, Dlaczego Paweł Huelle napisał „Castorpa”?, „Teksty Drugie: teoria literatury, krytyka, interpretacja” 2006, nr 3, s. 148-157.
- M. Tabaczyński, Czarodziejski „Castorp”, „Twórczość: miesięcznik literacko-krytyczny”, 2005, R. 61, nr 1, s. 110-112.
- A. Zug, Przenikanie fabuł: prequel jako kreacyjne odtworzenie (wokół „Castorpa” Pawła Huellego), w: Literatura prze-pisana: od Hamleta do slashu, pod redakcją Agnieszki Izdebskiej i Danuty Szajnert, Łódź 2015, s. 125-135.
- J. Hugo-Bader, Biała gorączka (dowolne wydanie) i Dzienniki kołymskie (j.w.) (fragmenty).
- M. Buława, Bohater jako autor, autor jako bohater. Gry Jacka Hugo-Badera z autorstwem, „Tekstualia” 2015, nr 3.
- H. Gosk, Po zaborach, po PRL-u. polskie podróże do ZSRR/Rosji, w: (P)o zaborach, (p)o wojnie, (p)o PRL. Polski dyskurs postzależnościowy dawniej i dziś, Kraków 2013, s. 135–149.
- M. Bednarczuk, Imperial legacies in contemporary Polish travel writing, w: Postcolonial Slavic Literatures After Communism, red. K. Smola I D. Uffelmann, Frankfurt a. M. 2016, s. 347–386.
- A. Rejter, Literatura wobec dyskursu posthumanizmu: na przykładzie prozy Olgi Tokarczuk, „Język Artystyczny” 2017, T. 16, s. 27-47.
- M. Wójcik-Dudek, Zwierzęta a dydaktyka literatury. Wokół szkolnej lektury powieści Olgi Tokarczuk „Prowadź swój pług przez kości umarłych”, „Postscriptum Polonistyczne” 2012, nr 2, s. 251-260.
- Marcin Ś́wietlicki, Dla Jana Polkowskiego
-Gada !zabić? pa]n[tologia neolingwizmu, red. M. Cyranowicz, P. Kozioł, Warszawa 2005.(tu: Manifest neolingwistyczny oraz wybrane teksty M. Cyranowicz, J. Mueller, J. Lipszyc, P. Kozioł)
- P. Czapliński, P. Śliwiński, Przełom: warunki, oznaki, omamy, [w:] Literatura polska 1976-1998. Przewodnik po prozie i poezji, Kraków 1999, s. 208-238.
- J. Jarzębski, Trzecia epoka (o prozie lat dziewięćdziesiątych), „Teksty Drugie” 1996, nr 5.
- P. Czapliński, Powrót centrali. Literatura w nowej rzeczywistości, Kraków 2007.,- - O. Tokarczuk, Bieguni, WL, Kraków 2007.
- I. Lenart, Bieguni Olgi Tokarczuk jako współczesna przypowieść o człowieku, w: Inna literatura. Dwudziestolecie 1989-2009, t. 1, red. Z. Andres, J. Pasterski. Rzeszów 2010.
- B. Trygar, Post-fenomenologiczna narracja w powieści „Bieguni” Olgi Tokarczuk, „Tematy i Konteksty” 2015, nr 5.
- M. Czermińska, Miejsca autobiograficzne. Propozycja w ramach geopoetyki, „Teksty Drugie” 2011, nr 5.
- M. Augé, Nie-miejsca. Wprowadzenie do antropologii hipernowoczesności, przeł. r. Chymkowski, Warszawa 2012.
- Jarosław Marek Rymkiewicz, Kinderszenen, Wydawnictwo Sic!, Warszawa 2008.
- M. Kobielska, O konieczności powstania warszawskiego “Kinderszenen” i ”Widma”, „Pamiętnik Literacki” 2013, z. 4, s. 89-113.
- E. Janicka, Mroczny przedmiot pożądania. O „Kinderszenen” raz jeszcze – inaczej. „Pamiętnik Literacki” 2010, z. 4, s. 78.
- Tadeusz Słobodzianek, Nasza klasa. Historia w XIV lekcjach, Gdańsk 2009.
- A. Calderón Puerta, Motyw gwałtu w opowiadaniu „Aryjskie papiery” Idy Fink i w dramacie „Nasza klasa” Tadeusza Słobodzianka, „Teksty Drugie” 2015, nr 2.
- T. Żukowski, Fetysz „obiektywności”. „Nasza klasa” Tadeusza Słobodzianka, „Studia Litteraria et Historica” 2015, s. 109-147. 10.11649/slh.2015.008.
- M. Hirsch, „Żałoba i postpamięć”, w: Teoria wiedzy o przeszłości na tle współczesnej humanistyki, red. Ewa Domańska, Poznań 2011.
- M. Tulli, Włoskie szpilki, Warszawa 2011.
- A. Nęcka, „Co nie jest biografią – nie jest w ogóle”, Przykłady z prozy polskiej po 2000 roku. Magdalena Tulli, w: eadem, Emigracje intymne. O współczesnych polskich narracjach autobiograficznych, Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, Katowice 2013, s.201-9.
- M. Tengowska, Poparzone, zatopione, lęk. Holokaust a relacja matka – córka we „Włoskich szpilkach” Magdaleny Tulli, w: Polacy-Żydzi. Kontakty kulturowe i literackie. Kr. 2014.
- A. Tippner, Sensing the meaning, working towards the facts. Drugie pokolenie a pamięć o Zagładzie w tekstach Bożeny Keff, Magdaleny Tulli i Agaty Tuszyńskiej, przeł. K. Adamczak, „Teksty Drugie” 2016, nr 1.
- Anna Nasiłowska, Domino. Traktat o narodzinach, OPEN, Warszawa1995
- K. Kłosińska: Traktat o narodzinach, w: eadem: Miniatury. Czytanie i pisanie „kobiece”, Katowice 2006, s. 121.
- E. Kraskowska: Od fizjologii do filozofii macierzyństwa, w: eadem: Piórem niewieścim. Z problemów prozy kobiecej dwudziestolecia międzywojennego. Poznań 1999.
- Marta Dzido, Matrioszka (http://ha.art.pl/matrioszka/)
- U. Pawlicka, Literatura elektroniczna. Stan badań w Polsce, „Teksty Drugie” 2014, nr 3, s. 141-161.
- M. Bednarek, Sztuka stwarzania możliwości, czyli o „Matrioszce” Marty Dzido w kontekście powieści hipertekstowej, w: Literatura w kręgu sztuki. Tematy – konteksty – medialne transformacje, red. S. Wysłouch i B. Przymuszała, Poznań 2016.
- J. Hnidiuk, Liternet, czyli słów kilka o liter@turze w Internecie, w: Inna literatura. Dwudziestolecie 1989-2009, red. Z. Andres, J. Pasterski, t.1, Rzeszów 2010.
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: