Profilaktyka społeczna 370-KS2-2PFS
Profil studiów: ogólnoakademicki
Forma studiów: stacjonarne
Rodzaj przedmiotu: konwersatorium
Dziedzina i dyscyplina naukowa: nauki społeczne, pedagogika, kryminologia
Rok studiów/semestr: II rok II st., semestr IV
Wymagania wstępne: brak
Liczba godzin zajęć dydaktycznych z podziałem na formy prowadzenia zajęć - 15 godzin konwersatorium (w tym 7 godz. zajęcia zdalne asynchroniczne).
Metody dydaktyczne – metoda konwersatoryjna, dyskusja moderowana, praca indywidualnie i w grupach, konsultacje.
Punkty ECTS – 2.
Bilans nakładu pracy studenta - udział w zajęciach 15 godz. (w tym 7 godz. zdalnych synchronicznych), przygotowanie do zajęć i zaliczenia 25 godz., udział w konsultacjach związanych z zajęciami 17 godz., Razem: 50, co odpowiada 2 pkt ECTS.
Wskaźniki ilościowe - nakład pracy studenta związany z zajęciami wymagającymi bezpośredniego udziału nauczyciela 25 godzin, co odpowiada 1 pkt ECTS oraz nakład pracy studenta, który nie wymaga bezpośredniego udziału nauczyciela 25 godz., co odpowiada 1 pkt ECTS.
Rodzaj przedmiotu
Tryb prowadzenia przedmiotu
Koordynatorzy przedmiotu
Efekty kształcenia
Wiedza, absolwent zna i rozumie:
- w pogłębionym stopniu rolę organów i instytucji państwowych i organizacji społecznych w rozwiązywaniu problemów społecznych
(KA7_WG2);
- w pogłębionym stopniu dylematy związane z instrumentami reakcji prawnej zarówno wobec sprawców, jak i ofiar przestępstw, a także
sposobami reagowania na wyzwania globalne i regionalne w zakresie przestępczości (KA7_WK3);
- w pogłębionym stopniu aspekty prawne, organizacyjne i etyczne związane z funkcjonowaniem organów państwowych,
międzynarodowych lub organizacji społecznych na rzecz bezpieczeństwa publicznego (KA7_WK4);
Umiejętności, absolwent potrafi:
- przystosować istniejące lub opracować nowe metody i narzędzia związane z prognozowaniem rozwoju przestępczości (KA7_UW5);
- kierować pracą zespołu oraz partycypować w kolegialnym przygotowywaniu interdyscyplinarnych programów, strategii i polityk w sferze
zapobiegania oraz zwalczania przestępczości z uwzględnieniem ich skutków społecznych (KA7_UO2);
- samodzielnie planować i realizować własne uczenie się przez całe życie oraz ukierunkowywać innych w tym zakresie (KA7_UU1);
Kompetencje społeczne, absolwent jest gotów do:
- inicjowania działań na rzecz interesu publicznego poprzez systemową analizę profilaktyki przestępczości (KA7_KO2);
- inicjowania działań na rzecz interesu publicznego poprzez uwzględnianie kosztów społecznych i ekonomicznych przestępczości
(KA7_KO3)
Kryteria oceniania
Warunkiem zaliczenia przedmiotu jest obecność na zajęciach oraz przygotowanie indywidualnie lub w grupie eseju na zadany temat.
Dopuszczalna jest 1 nieobecność na zajęciach w semestrze, pozostałe należy odrobić na konsultacjach po ustaniu przyczyny nieobecności
W zależności od obowiązujących regulacji, zastrzega się możliwość przeprowadzenia zaliczenia końcowego lub egzaminu końcowego przy użyciu środków komunikacji elektronicznej.
Literatura
A. Borucka, A. Pisarska, Koncepcja resilience – czyli jak pomóc dzieciom i młodzieży z grup podwyższonego ryzyka, Ośrodek Rozwoju
Edukacji, Warszawa 2008.
L. Cierpiałkowska, M. Ziarko, Psychologia uzależnień – alkoholizm. Warszawa 2010 (Rozdział 7).
M. Deptuła, Odrzucenie rówieśnicze. Profilaktyka i terapia, Warszawa 2013.
Z. B. Gaś, Profilaktyka uzależnień, Warszawa 1993.
Z. B. Gaś, Profilaktyka w szkole, Warszawa 2006.
Z. B. Gaś, Psychoprofilaktyka, Lublin 2000.
K. Keizer, S. Lindenberg, L. Steg, The Spreading of Disorder, www.sciencemag.org/cgi/content/full/322/5908/1681/DC1
Kryminologia. Repetytorium, Warszawa 2013I. Mudrecka, Wykorzystanie koncepcji resilience w profilaktyce niedostosowania społecznego i resocjalizacji, „Resocjalizacja Polska, nr
5/2013.
G. Mietzel, Psychologia kształcenia, Gdańsk 2002.
K. Ostaszewski, Zachowania ryzykowne młodzieży w perspektywie mechanizmów resilience, Warszawa 2014.
L. Pytka, Pedagogika resocjalizacyjna. Wybrane zagadnienia teoretyczne, diagnostyczne i metodyczne, Warszawa 2000.
I. Pospiszyl, Patologie społeczne. Resocjalizacja, Warszawa 2008.
Rekomendowane programy profilaktyki uzależnień, Warszawa 2016.
M. Szpringer, Profilaktyka społeczna. Rodzina, szkoła, środowisko lokalne, Kielce 2004.
J. Szymańska, Programy profilaktyczne. Podstawy profesjonalnej psychoprofilaktyki, Warszawa 2012.
S. Śliwa, Profilaktyka pedagogiczna, Opole 2015.
P. Sztompka, Socjologia. Analiza społeczeństwa, Kraków 2012.
E. Wysocka, Koncepcja resilience jako podstawa teoretyczna identyfikacji zaburzeń w przystosowaniu i działań profilaktycznych [w:]
Profilaktyka i probacja w środowisku lokalnym (red.) B. Urban, M. Konopczyński, Kraków 2012, s. 285-299.
K. Zajączkowski, Profilaktyka zachowań dewiacyjnych dzieci i młodzieży, Toruń 1998, s. 7-23, 91-95
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: