Psychologia kształcenia dzieci i młodzieży ze SPE 380-RS5-2ICU
Profil studiów: ogólnoakademicki
Forma studiów: stacjonarne
Rodzaj przedmiotu: obowiązkowy
Dziedzina i dyscyplina nauki: psychologia
Rok studiów/semestr: drugi/semestr trzeci
Wymagania wstępne (tzw. sekwencyjny system zajęć i egzaminów): przyswojona wiedza z zakresu podstaw psychologii ogólnej
Liczba godzin zajęć dydaktycznych z podziałem na formy prowadzenia zajęć:
wykład 15 godzin, ćwiczenia 10 godzin
Metody dydaktyczne: metody aktywizujące, praca z tekstem, przygotowywanie prezentacji
Punkty ECTS: 2
Bilans nakładu pracy studenta:
- udział w wykładach 15 godzin
- udział w ćwiczeniach 10 godzin
- przygotowanie do ćwiczeń 5 godzin
- zaliczenie ćwiczeń 5 godzin
- opracowanie literatury do egzaminu 10 godzin
- przygotowanie do egzaminu i udział w nim 15 godzin
Założenia (opisowo)
Koordynatorzy przedmiotu
Rodzaj przedmiotu
Tryb prowadzenia przedmiotu
Efekty kształcenia
Wiedza: student posiada pogłębioną wiedzę psychologiczną i pedagogiczną pozwalającą na rozumienie procesów prawidłowego i zaburzonego rozwoju oraz procesów socjalizacji, wychowania i nauczania-uczenia się (KA7_WG1)
Umiejętności: student potrafi prowadzić zajęcia w grupie zróżnicowanej, indywidualizować zadania i dostosowywać metody i treści do potrzeb i możliwości uczniów (w tym uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi, z uwzględnieniem uczniów szczególnie uzdolnionych) oraz wykorzystywać zasady i metody uniwersalnego i indywidualnego projektowania zajęć (KA7_UO2); ma rozwiniętą umiejętność dostosowywania się do specyfiki funkcjonowania uczniów i wdrażania efektywnych programów zwiększających ich umiejętności poznawcze i kompetencje społeczne oraz programów poprawiających integrację rówieśniczą uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi (KA7_UO4); potrafi projektować i prowadzić zajęcia oraz dokonywać ich ewaluacji (zgodnie z wybraną specjalnością), zróżnicowanych metod monitorowania i oceniania postępów uczniów (KA7_UO5); potrafi analizować własne działania pedagogiczne, dydaktyczne, wychowawcze, opiekuńcze i rehabilitacyjne, wskazywać obszary wymagające modyfikacji, eksperymentowania i wdrażania działań innowacyjnych, a także korzystać z informacji zwrotnych dotyczących własnej pracy, w tym uzyskiwanej w trakcie współpracy z innymi nauczycielami i specjalistami, superwizji koleżeńskich i nadzoru pedagogicznego KA7_UU1)
Kompetencje społeczne: student jest odpowiedzialny za własne przygotowanie do pracy, podejmowane decyzje i prowadzone działania oraz ich skutki, przestrzega zasad etyki zawodowej pedagoga specjalnego (KA7_KO2)
Kryteria oceniania
Ćwiczenia - zaliczenie na ocenę w formie kolokwium ustnego (pozytywna ocena przy poprawnej odpowiedzi na dwa z trzech wylosowanych pytań)
Wykład – egzamin pisemny w formie testu wyboru (pozytywna ocena przy uzyskaniu 8 poprawnych odpowiedzi na 15 pytań)
Literatura
Bochniarz A., Grabowiec A. (2019). Uczeń zdolny w rzeczywistości polskiej szkoły. Lubelski Rocznik Pedagogiczny, t. XXXVIII, z. 3, 255-269.
Borzęcka A. (2018). Wspieranie rozwoju ucznia ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi. W: J. Skibska, J. Wojciechowska (red.), Pedagogika i jej oblicza. Bielsko Biała: Wydawnictwo Naukowe Akademii Techniczno-Humanistycznej, 339-353.
Bubak-Woźniakiewicz K. (2008). Style nauczania i uczenia się – psychologia kształcenia. W: I. Maciejowska (red.), Jak kształcić studentów chemii i kierunków pokrewnych: podręcznik nauczyciela akademickiego. Kraków: Wydział Chemii Uniwersytetu Jagiellońskiego, 150-158.
Domagała-Zyśk E., Knopik T., Oszwa U. (2018). Znaczenie diagnozy funkcjonalnej w edukacji uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi. Roczniki Pedagogiczne, 10(46), nr 3, 77-90.
Figiel A. (2019). Uczeń ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi w świetle zmieniających się przepisów prawa oświatowego. Edukacja Humanistyczna, 1(40), 37-48.
Pieronkiewicz B. (2015). Koncepcja kształcenia transgresyjnego jako odpowiedź na specjalne potrzeby edukacyjne współczesnej młodzieży. W: W. Żłobicki (red.), Transgresje w edukacji. Tom 1. Kraków: Oficyna Wydawnicza IMPULS, 219-229.
Sędek G. (2000). Psychologia kształcenia. W: Psychologia. Podręcznik akademicki. Jednostka w społeczeństwie i elementy psychologii stosowanej. Tom 3. J. Strelau (red.). Gdańsk: GWP, 259-280.
Siemionow J. (2013). Kształcenie resocjalizujące – specyfika i znaczenie procesu edukacji nieletnich niedostosowanych społecznie. Resocjalizacja Polska, 4, 103-111.
Wojciechowski F., Opozda-Suder S. (2014). Osobowe i społeczne następstwa niepełnosprawności. Teoretyczne podstawy interpretacji. Niepełnosprawność dyskursy pedagogiki specjalnej. Pedagog – Nauczyciel – Terapeuta, 16, 11-32.
Zamkowska A. (2019). Model nauczyciela wczesnoszkolnej edukacji włączającej. Roczniki Pedagogiczne, 11(47), nr 2, 93-103.
|
W cyklu 2022:
Borzęcka A. (2018). Wspieranie rozwoju ucznia ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi. W: J. Skibska, J. Wojciechowska (red.), Pedagogika i jej oblicza. Bielsko Biała: Wydawnictwo Naukowe Akademii Techniczno-Humanistycznej, 339-353. |
W cyklu 2023:
Borzęcka A. (2018). Wspieranie rozwoju ucznia ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi. W: J. Skibska, J. Wojciechowska (red.), Pedagogika i jej oblicza. Bielsko Biała: Wydawnictwo Naukowe Akademii Techniczno-Humanistycznej, 339-353. |
W cyklu 2024:
Borzęcka A. (2018). Wspieranie rozwoju ucznia ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi. W: J. Skibska, J. Wojciechowska (red.), Pedagogika i jej oblicza. Bielsko Biała: Wydawnictwo Naukowe Akademii Techniczno-Humanistycznej, 339-353. |
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: