Antropologia neoserialu 520-KS2-2KON13
Opis
Profil studiów: ogólnoakademicki.
Forma studiów: stacjonarne.
Rodzaj przedmiotu: fakultatywne
Dziedzina i dyscyplina nauki: dziedzina nauk humanistycznych, dyscyplina – nauki o kulturze i religii; dziedzina nauk społecznych społecznych, dyscyplina – nauki o komunikacji społecznej i mediach.
Rok studiów/semestr: II rok/semestr III (studia drugiego stopnia).
Wymagania wstępne (tzw. sekwencyjny system zajęć i egzaminów): przydatna jest wiedza zdobyta na przedmiotach z zakresu nauk o mediach (np. antropologii mediów, telewizji w kulturze) oraz socjologii kultury i antropologii kultury.
Liczba godzin dydaktycznych z podziałem na formy prowadzenia zajęć: 15 godzin konwersatoriów.
Punkty ECTS: 2
Bilans nakładu pracy studenta
Rodzaje aktywności:
♦ udział w konwersatoriach – 15 godzin;
♦ przygotowanie do zajęć – 18 godzin;
♦ przygotowanie projektu zaliczeniowego – 15 godzin;
♦ konsultacje – 2 godziny.
Razem 50 godzin, co odpowiada 2 punktom ECTS
Wskaźniki ilościowe
Nakład pracy studentki/studenta związany z zajęciami:
♦ wymagającymi bezpośredniego udziału nauczyciela – 17 godzin, co odpowiada 0,7 punktu ECTS;
♦ o charakterze praktycznym – 23 godziny, co odpowiada 1,3 punktu ECTS.
Rodzaj przedmiotu
Założenia (opisowo)
Koordynatorzy przedmiotu
Efekty kształcenia
1. Wiedza studentek i studentów (KA7_WG2, KA7_WG3, KA&_WK1):
a) znają współczesne dokonania badawcze kluczowe dla studiów kulturoznawczych w zakresie neoseriali oraz wiedzą o potrzebie ciągłego uzupełniania wiedzy na poziomie zaawansowanym;
b) znają terminologię w języku polskim i angielskim związaną z neoserialami;
c) znają normy konstytuujące i regulujące struktury i instytucje społeczne oraz źródła tych norm, ich naturę, zmiany i drogi wpływania na ludzkie zachowania.
2. Umiejętności studentek i studentów (KA7_UW1, KA7_UW2, KA7_UW3, KA7_UK5):
a) potrafią w pogłębiony, innowacyjny sposób wyszukiwać, analizować, oceniać, selekcjonować i użytkować informacje z wykorzystaniem różnych metod i źródeł (pisanych, ikonicznych, elektronicznych etc.);
b) umieją wykorzystać pogłębione umiejętności badawcze związane z formułowaniem i analizą problemów badawczych, doborem metod i narzędzi, opracowaniem i prezentacją wyników pracy;
c) umieją rozpoznać różne wytwory kultury oraz przeprowadzić ich krytyczną i twórczą analizę i interpretację;
d) potrafią przygotować się do dyskusji i przeprowadzić ją, posiadając pogłębioną umiejętność merytorycznego argumentowania, z wykorzystaniem własnych poglądów i odniesieniem ich do poglądów różnych autorów przygotować wystąpienia ustne i prezentacje multimedialne.
3. Kompetencje społeczne studentek i studentów (KA7_KK3, KA7_KO1, KA7_KO2):
a) krytycznej oceny aktualnych wydarzeń kulturalnych i nowych zjawisk i form w sztuce oraz związanych z nimi tekstów kultury;
b) twórczej analizy nowych sytuacji i problemów w celu samodzielnego, krytycznego i odpowiedzialnego formułowania propozycji ich rozwiązywania;
c) otwartości na nowe idee i poglądy, gotowości do podejmowania polemiki oraz zmiany opinii w świetle dostępnych danych i argumentów.
Sposoby weryfikacji efektów kształcenia:
♦ dyskusja w trakcie zajęć (1a, 1b, 1c, 2a, 2b, 2c, 2d, 3a, 3b, 3c);
♦ prezentacja projektów zaliczeniowe (1a, 1b, 1c, 2a, 2b, 2c, 2d, 3a, 3b, 3c);
♦ konsultacje (1a, 1b, 1d, 2a, 2b, 2d, 3a, 3b, 3c).
Kryteria oceniania
♦ Konwersatoria kończą się zaliczeniem na ocenę.
♦ Na zajęciach obowiązuje system punktowy: można otrzymać 1 punkt za każdą pełną obecność na ćwiczeniach oraz maksymalnie dodatkowe 3 lub nawet 5 punktów za aktywność na zajęciach (jeśli na zajęciach są przewidziane zadania dodatkowe za 2 punkty). Mówienie na temat, odwoływanie się do przeczytanych lektur na pewno zostanie docenione.
♦ Ostatnie zajęcia będą przeznaczone na prezentacje projektów zaliczeniowych – można otrzymać maksymalnie 15 punktów. Tematy oraz wskazówki jak przygotować projekt i prezentację zostaną podane co najmniej dwa tygodnie przed terminem przedstawienia prezentacji.
♦ Aby uzyskać ocenę bardzo dobrą z zajęć, trzeba uzbierać co najmniej 80% punktów z całej puli, jest to jak najbardziej realne pod warunkiem systematycznej pracy (70%–79% punktów to ocena dobra plus, 60%–69% – dobra, 50%–59% – dostateczna plus, 40%–49% – dostateczna). Osoby, które zdobędą mniej niż 40% punktów, żeby zaliczyć zajęcia będą musiały odpowiadać z całości materiału omawianego na zajęciach.
♦ Dopuszczalna jest jedna nieobecność nieusprawiedliwiona na zajęciach. Należy jednak wziąć pod uwagę to, że nieobecności na zajęciach oznaczają brak punktów i w związku z tym mniejsze szanse na ocenę bardzo dobrą, dobrą lub dostateczną. Każdą nieobecność powyżej limitu należy zaliczyć na moich konsultacjach – w tygodniu bezpośrednio następującym po jej pojawieniu się (WSK UwB ul. Świerkowa 20, Zakład Studiów nad Kulturą Współczesną i Filmem, pok. B7). Ponad 50% nieobecności nieusprawiedliwionych na zajęciach skutkuje niezaliczeniem zajęć.
Literatura
Literatura podstawowa
♦ Krzysztof Arcimowicz, Oblicza męskości w neoserialach. Hegemonia – kontaminacja – inkluzja, Wydawnictwo UwB, Białystok 2020 (Rozdz. 1. Neoseriale i ich odbiorcy, s. 13–25, 28–50).
♦ John Fiske, Television Culture, Routledge, London and New York 1987 (Rozdz. 7. Intertextuality, s. 108-127).
♦ Karolina Ludwikowska, Wszystko jest cytatem: intertekstualność, 2014 (tekst dostępny w internecie: https://oczyprzekrwione.wordpress.com/2014/03/24/wszystko-jest-cytatem-intertekstualnosc/
♦ Krzysztof Arcimowicz, Dyskursy o płci i rodzinie w polskich telesagach. Analiza seriali obyczajowych najpopularniejszych na początku XXI wieku, Wydawnictwo akademickie Żak, Warszawa 2013 (wybrane fragmenty: s. 185-191).
♦ Zmierzch telewizji? Przemiany medium – antologia, Tomasz Bielak, Mirosław Filiciak, Grzegorz Ptaszek (red.), Wydawnictwo Naukowe Scholar, Warszawa 2011 (teksty: Jane Feuer, HBO i pojęcie telewizji jakościowej, s. 114-128; Sarah Cardwell, Czy telewizja jakościowa jest dobra? Różnice gatunkowe, oceny oraz kłopotliwa kwestia krytycznego osądu, s. 129-147).
♦ Tomasz Adamski, Krzysztof Arcimowicz, Katarzyna Citko, Ewa Kępa, Świat wartości i jego reprezentacje we współczesnych filmach i serialach, Wydawnictwo Veda, Warszawa 2018 (Rozdz. 3. Między ładem i zamętem aksjologicznym. Rzecz o wartościach w dyskursach polskich telesag i amerykańskich neoseriali, wybrane fragmenty: s. 131-159).
♦ Krzysztof Arcimowicz, Oblicza męskości w neoserialach. Hegemonia – kontaminacja – inkluzja, Wydawnictwo UwB, Białystok 2020 (wybrane fragmenty: Rozdz. 7. Męskości inkluzywne, s. 204-209, 226-228; Zakończenie, s. 229-238).
♦ Seriale w kontekście kulturowym. Dyskurs, konwencja, reprezentacja, red. Daria Bruszewska-Przytuła i in., Instytut Polonistyki i Logopedii UWM w Olsztynie, Olsztyn 2017 (tekst: Kobus Aldona, Podtekst zamiast reprezentacji. Queerbaiting jako strategia sprzedaży, s. 144-160).
♦ Alicja Kisielewska, Binge-watching w perspektywie kultur telewizyjnych, Studia de Cultura 2023, nr 1, s. 5–15.
♦ Kamil Łuczaj, Świat z drugiej strony ekranu. Studium recepcji treści kultury popularnej przez kobiety wiejskie, Wydawnictwo Libron 2013, Kraków (wybrane fragmenty, s. 9–13; 159–167).
Literatura uzupełniająca
♦ Kaja Ewa. 2014. Amerykańskie seriale typu »post‑soap opera« – nowa generacja seriali telewizyjnych, lecz nie tylko w telewizji, „Kultura i Edukacja” 2014, nr 2, s. 64–82.
♦ Seriale w kontekście kulturowym. Gatunki – motywy – mutacje, red. Daria Bruszewska-Przytuła, Anna Naruszewicz-Duchlińska, Instytut Polonistyki i Logopedii Uniwersytetu Warmińsko- Mazurskiego w Olsztynie, Olsztyn 2016 (teksty: Baran Dariusz, Wymiary współczesnego serialu telewizyjnego, w: Seriale w kontekście kulturowym, s. 1-17; Justyna Buckanll-Hołtyńska, Amerykańskie adaptacje brytyjskich seriali, s. 79-95).
♦ Gilles Fontaine, Marta Jiménez Pumares, European high-end fiction series: State of play and trends, European Audiovisual Observatory, 2020 (zwłaszcza s. 8-21).
♦ Czas seriali, red. Agnieszka Sczepanek, Sandra Wojciechowska, Piotr Buśko, Wydawnictwo Naukowe Katerdra, Gdańsk 2014 (Agnieszka Sczepanek, Ameryka jest kobietą. Część 1. Macierzyństwo jako amerykańska historia grozy, s. 237-246, Piotr Buśko, Ameryka jest kobietą. Część 2. Kobiecość „chorobą cywilizacyjną”?, s. 247-253).
♦ Ruth Wodak, Michał Krzyżanowski (red.), Jakościowa analiza dyskursu w naukach społecznych, tłum. Danuta Przepiórkowska, Oficyna Wydawnicza Łośgraf, Warszawa 2011 (tekst: Ruth Wodak, Krzyżanowski Michał, Glosariusz terminów s. 313-321).
♦ Denis McQuail, Teoria komunikowania masowego, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008 (Rozdz. 14. Gatunki i teksty, s. 364-389).
♦ Urszula Kluczyńska, Mężczyźni w pielęgniarstwie. W stronę męskości opiekuńczej, Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Medycznego im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu, Poznań 2017 (Rozdz. 1., Teoretyczne rozważania nad mężczyznami i męskościami, wybrane fragmenty, s. 12-46).
♦ Michael Fleischer, Ideologia jej funkcje komunikacyjne i kognitywne, w: Irena Kamińska-Szmaj i in. (red.), Ideologie w słowach i obrazach, Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, Wrocław 2008, s. 97-115.
♦ Maciej Kawka, Dyskurs multimodalny – nowa kategoria badawcza, „Zeszyty Prasoznawcze” 2016, nr 2, s. 294–303. Tekst dostępny pod adresem: https://www.google.com/search?client=firefox-b-d&q=Maciej+Kawka %2C+Dyskurs+multimodalny+%E2%80%93+nowa+kategoria+badawcza
♦ Krzysztof Arcimowicz, Oblicza męskości w neoserialach. Hegemonia – kontaminacja – inkluzja, Wydawnictwo UwB, Białystok 2020 (zwłaszcza Rozdział 6. Męskości opiekuńcze, s.171-203).
Więcej informacji
Dodatkowe informacje (np. o kalendarzu rejestracji, prowadzących zajęcia, lokalizacji i terminach zajęć) mogą być dostępne w serwisie USOSweb: